ΒΑΔΙΖΕΙ ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ, ΣΑΝ ΤΗ ΝΥΧΤΑ
του Λόρδου Βύρωνα
Βαδίζει μες στην ομορφιά, σαν νύχτα
τόπων ανεφέλων, ξάστερων ουρανών,
και ό,τι καλύτερο απ' το φως και απ' το σκοτάδι
πάνω στα μάτια της και στη μορφή της σμίγει:
Όπως το μειλίχιο ή αυτό το τρυφερό το φως
που οι ουρανοί στην κραυγαλέα μέρα αρνούνται.
τόπων ανεφέλων, ξάστερων ουρανών,
και ό,τι καλύτερο απ' το φως και απ' το σκοτάδι
πάνω στα μάτια της και στη μορφή της σμίγει:
Όπως το μειλίχιο ή αυτό το τρυφερό το φως
που οι ουρανοί στην κραυγαλέα μέρα αρνούνται.
Μια σκιά λιγότερη, μια παραπάνω αχτίδα
θα μισοέφθειρε θαρρώ, τη χάρη τούτη
που ανείπωτη, σε κάθε μαύρη μπούκλα κυματίζει
ή που φωτίζει απαλά, όλο το πρόσωπό της,
όπου οι σκέψεις γαλήνια, γλυκά εκφράζουν
πόσο αγνή, αγαπητή τους είναι η κατοικία.
θα μισοέφθειρε θαρρώ, τη χάρη τούτη
που ανείπωτη, σε κάθε μαύρη μπούκλα κυματίζει
ή που φωτίζει απαλά, όλο το πρόσωπό της,
όπου οι σκέψεις γαλήνια, γλυκά εκφράζουν
πόσο αγνή, αγαπητή τους είναι η κατοικία.
Πάνω στο μάγουλο, και πάνω από το φρύδι
τόσο γλυκά, τόσο ήρεμα, μα που να λεν πολλά
χαμόγελα που κατακτούν, μαλλιά που λαμπυρίζουν
και λεν για μέρες που περάσανε, μέσα στην καλοσύνη
για ένα μυαλό γαλήνιo μ' όσα εδώ κάτω είναι
για μια καρδιά που η αγάπη της, είναι αθώα, αγνή.
τόσο γλυκά, τόσο ήρεμα, μα που να λεν πολλά
χαμόγελα που κατακτούν, μαλλιά που λαμπυρίζουν
και λεν για μέρες που περάσανε, μέσα στην καλοσύνη
για ένα μυαλό γαλήνιo μ' όσα εδώ κάτω είναι
για μια καρδιά που η αγάπη της, είναι αθώα, αγνή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου